Dagboek van Mozes Flinker

De Haagse Mozes Flinker, een orthodox-joodse jongen van zestien
jaar, vlucht in 1942 met zijn ouders, broer en zussen naar Brussel.
Daar begint hij met zijn dagboek. Hij schrijft over dagelijkse
beslommeringen: de eerste verliefdheid, waar er nog broodbonnen
te krijgen zijn, de ruzies tussen zijn ouders. Daarnaast legt
Mozes de belangrijke gebeurtenissen vast ― het strijdverloop, de
inperkingen voor joden, de toespraken van Hitler ― en hoe zijn
omgeving daarop reageert. Maar bovenal zoekt hij in Dagboek
van Mozes Flinker vanuit zijn rotsvaste geloof in God naar een
verklaring voor het grote lijden van de joodse gemeenschap.
Net als Anne Frank, Etty Hillesum en al die duizenden andere
chroniqueurs van de Tweede Wereldoorlog legt Mozes Flinker de
jaren van vervolging en vernietiging op papier vast.
‘Deze jonge dagboekschrijvers’, schrijft historicus prof. dr. Saul
Friedländer in het voorwoord, ‘noteren de handelswijze en de
dagelijkse wreedheid van de daders. Ze getuigen van de eigen
alledaagse wereld vol radeloosheid, geruchten, illusies en hoop,
meestal tot aan het einde. In die context is het dagboek van Mosje
Flinker niet uitzonderlijk. Maar de bijzondere thema’s waarover hij
schrijft, maken zijn aantekeningen tot een opmerkelijk document.
De vragen die erin worden gesteld vormen tot op de dag van
vandaag een uitdaging.’