Hemel op aarde

Hemel op aarde is een ode aan de meest betoverende plek van Parijs. Met zijn kenmerkende enthousiasme deelt Rob alle bijzondere verhalen die hij in de loop der jaren heeft opgediept.

In Hemel op aarde neemt Rob Kemps je mee naar Parijs, naar het 20e arrondissement. Daar ligt de plek waar hij het allerliefste is: Père-Lachaise, de beroemdste begraafplaats van Frankrijk en misschien wel van de hele wereld.

Hij vertelt over de Amerikaanse schrijfster Gertrude Stein, bekend uit de film Midnight in Paris van Woody Allen. Rob bezoekt haar huis aan de Jardin du Luxembourg, dat uitgroeide tot een artistieke salon waar Picasso en Hemingway de deur plat liepen. Hij voert je mee naar het graf van Jim Morrison, de legendarische zanger van The Doors, en naar de laatste rustplaats van Victor Noir, de kritische Franse journalist die op zijn 21e werd doodgeschoten. Het bronzen beeld op zijn graf groeide uit tot vruchtbaarheidssymbool en wordt nog dagelijks door bezoekers aangeraakt.

Rob bezoekt ook het graf van de Nederlandse schilder Karel Appel, die vanaf 1950 in Parijs woonde en daar samen met Corneille aan de weg timmerde; van Georges Rodenbach, de Belgische schrijver en dichter met het allermooiste graf op Père-Lachaise; en natuurlijk van Édith Piaf: haar graf is een bedevaartsoord geworden voor haar talloze fans.

Maar er komen ook onbekende verhalen aan bod, zoals over de maker van de eerste luchtfoto, de uitvinder van de moonwalk en de schrijver die met een kreeft doorde straten van Parijs liep. En vergeet ook niet de Franse president die tijdens een vrijpartij het leven liet.

Père-Lachaise is een onuitputtelijke bron van verhalen. Als een ervaren gids neemt Rob je mee langs de mooiste graven en deelt hij de bijzondere levensverhalen vanbekende én onbekende mensen.

In de pers

‘Mijn favoriete verhaal? Ik denk Félix Nadar, een van de eerste portretfotografen ter wereld. Fotografeerde iedereen uit zijn tijd. Van Victor Hugo tot Émile Zola. Hij experimenteerde ook met luchtfotografie vanuit een luchtballon. Dat was eind negentiende eeuw zo’n happening dat er hordes mensen op afkwamen. Dat werd gevaarlijk, want die ballon zweefde vaak eerst nog geen metertje boven de grond. Dus bedacht hij verplaatsbare hekjes. En zo werd hij en passant de uitvinder van het dranghek. Zoiets vind ik dus mooi.’ Rob Kemps, Het Parool