De Markies

Markies De Rays droomde van een nieuw Frankrijk waar de adel het weer voor het zeggen zou hebben, in tegenstelling tot het Frankrijk van na de Franse Revolutie waarin hij was opgegroeid. Hij verzon de meest wilde verhalen, wist op slinkse wijze geld bij elkaar te krijgen en stichtte zonder enige autoriteit daartoe een kolonie op een eiland bij Papoea-Nieuw-Guinea waar nauwelijks Europeanen waren geweest. Ondanks zijn gebrek aan kennis over het eiland spiegelde hij zijn landgenoten een utopie voor: een leven van overvloed en weldadigheid waar goud, voedsel en geluk voor het oprapen zouden liggen.

In september 1879 vertrok het eerste schip met kolonisten uit de haven van Vlissingen. De bemanning bestond uit arme boeren, idealisten, avonturiers en speculanten uit verschillende landen. Onder luid gezang van het door de Markies geschreven volkslied van La Nouvelle France verlieten zij de haven, op weg naar een nieuw leven aan de andere kant van de wereld. Maar in tegenstelling tot een utopische kolonie, kwamen honderden migranten terecht op een rotsachtig strand omzoomd door een haast ondoordringbaar oerwoud, dat bevolkt werd door kannibalen die deze ‘lange varkens’ likkebaardend in de gaten hielden…