Heel even stond de trein stil

Kan het zijn dat de onbezorgde jaren in je geheugen verdampen en de roerige tijden zich vastzetten en zelfs versterken? Waardoor met groot gemak de speelse jonge jaren aan de kant worden geschoven?

Een in zichzelf gekeerd, gevierd architect, vierendertig jaar, komt terecht in een woud in Zuid-Duitsland en moet zien te overleven. Dit brengt ongekende emoties naar boven.
Als zijn mistige verleden wordt ontrafeld, leert hij ook zijn eigen reageren te begrijpen.
Deze roman gaat over moed, schaamte, droefheid en beschrijft een aangrijpende liefdestragedie.

Over Sporen van blauw:
‘Fraaie roman met diepgang.’ Hebban
‘Puur, krachtig en helder.’ In de boekenkast

Over Verzonken stilte:
‘Prachtig uitgediept personage.’ Hebban
‘Gevoelige roman over moderne relaties.’ Leesclub van alles