Om te lachen of te treuren

Toen hij in januari 2018 aan dit ‘journaal’ begon, schreef de bijna negentigjarige auteur:

‘Mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe gegevens en nieuwe ervaringen heeft me steeds verhinderd lang stil te staan bij de tegenwoordige, laat staan de vroegere. Dus geen dagboek. Desondanks vind ik bij het leegmaken van oude mappen weleens gedateerde aantekeningen als onmiddellijke reactie op persoonlijke belevenissen of algemene berichten. Misschien ga ik ze wel geheel of gedeeltelijk gebruiken in nieuwe aantekeningen, naar aanleiding van dingen die ik dit jaar zal ondervinden, zal lezen, of me zal herinneren. Ik dacht en ik denk daarbij niet zo zeer aan mogelijke lezers. Dergelijke notities zijn veeleer pogingen om voor mezelf helderheid te krijgen, om dingen waarvan ik enige notie heb of denk te hebben, een beetje duidelijker te zien. Soms is het of iets pas definitief bestaat als ik het heb opgeschreven, als ik geprobeerd heb het aan mezelf uit te leggen. Alsof ik sommige zaken pas beter begrijp als ze op papier staan. Daarbij komt nog een niet te miskennen neiging tot tegenspraak vanwege mijn wantrouwen tegenover alles waarover iedereen het op een gegeven tijdstip en in bepaalde omstandigheden eens wil zijn.’

Martien J.G. de Jong (1929) was meer dan dertig jaar hoogleraar aan de Franstalige universiteit van Namen. Hij publiceerde in binnen- en buitenland talrijke artikelen over Nederlandse en Vergelijkende Letterkunde en is de auteur van een vijftigtal boeken, waaronder de bundel Verborgen camera. Verzamelde gedichten. Een uitgebreide herdruk is in voorbereiding.