Met vlag en wimpers

In dit prachtige jubileumboek blikt Karin Bloemen terug op 40 jaar in het theater én daarbuiten

Als achtjarig meisje stond Karin Bloemen te zingen op de markt in Schagen, als tiener trad ze op als achtergrondzangeres van Gerard Joling. In 2023 is het veertig jaar geleden dat ze in de musical De zoon van Louis Davids haar eerste professionele schreden op het theaterpodium zette. Het was het begin van een sprankelende en bewogen carrière die nog lang niet ten einde is.

In dit r?kgeillustreerde jubileumboek blikt Karin terug op veertig jaar theater en neemt ze je mee langs haar tumultueuze carrière en haar privéleven. Ze schetst het hobbelige pad langs uitverkochte zalen, een faillissement, gewonnen pr?zen en een burn-out. Behalve over haar theaterprogramma’s vertelt ze openhartig over haar ervaringen in het schnabbelcircuit, haar werk voor radio en televisie en haar collega’s uit het vak.

Met vlag en wimpers is een must-have voor iedere theater en cabaretliefhebber, barstensvol tot de verbeelding sprekende en vrolijke anekdotes.

‘Niemand is zo kleurr?k, royaal en krachtig als Karin. Ze tilt de avond alt?d op, het maakt niet uit waar ze staat: als Karin zingt en grappen maakt, bloeit de hele zaal op tot en met de achterste r? van het balkon. De enorme gulheid die z? heeft voor haar publiek, heeft ze ook voor haar collega’s. Zo was ze toen ik net begon een mentor voor m? en is ze dat voor vele anderen, de lessen die ze m? heeft geleerd pas ik nog alt?d toe in het theater. Karin is én én: talent, vakmanschap, een heel sterke persoonl?kheid en bovendien ongeloofl?k liefdevol. Een unieke artiest en iemand om heel veel van te houden.’ – Sara Kroos

‘Karin is een solide vakvrouw en bovendien een lieve vrouw met een heel groot hart.’ – Brigitte Kaandorp

‘Een lichtend voorbeeld voor iedereen die van theater en muziek houdt.’ – Francis van Broekhuizen

‘Als ambitieuze eenentwintigjarige zat ik helemaal in m?n eentje b? de allereerste try-out van haar show La Bloemen. Ik werd weggeblazen en heb de hele nacht geen oog dichtgedaan van de adrenaline. Wat een inspiratie.’ – Richard Groenendijk