Dat dit boek zou komen wist ik toen al

Agnes Houwen (1947) verliet als 20-jarige in 1967 zonder werkervaring haar geboorteland Suriname met een ULO- en typediploma op zak. Suriname was toen nog een kolonie van Nederland. In Nederland, haar tweede thuisland, heeft zij
gestudeerd en werkervaring opgedaan. Zij is in Nederland onder andere werkzaam geweest als administratieve kracht
en ziekenverzorgende. Vanaf 1984 tot 2009 is zij werkzaam geweest als Maatschappelijk werkende bij het Instituut voor
Maatschappelijk Welzijn in Breda. Persoonlijke groei en ontwikkeling nam in haar werkend leven een centrale plaats in. Zij is gehuwd met John Burleson (1944). Zij hebben een volwassen dochter en zoon, en vijf kleinkinderen.
In haar biografie deelt zij niet alleen haar ervaringen van een gelukkige jeugd in het Suriname van de vijftiger en
zestiger jaren met de lezer, maar ook de pijn van de huidige achteruitgang in haar geboorteland.
Sinds 25 mei 2020 gloort er hoop op een beter Suriname met de nieuw gekozen regering van President Chan Santoki, die
nu aan de macht is. Zij maakt de lezer deelgenoot van haar groei en ervaringen met het leven, in zowel haar geboorteland
Suriname, als in haar tweede thuisland Nederland. Ook Nederland is vanaf de zestiger jaren tot heden veranderd van
een tolerant land in een land dat worstelt met de multiculturele samenleving.