Het hoofdkussenboek

Sei Shonagon was een hofdame in het tiende-eeuwse Japan, de hoogtijdagen
van het keizerlijk hof. Ze tekende alles op wat haar aantrok of
afstootte in haar omgeving en schetst zo een uniek portret van een
gesloten wereld waarin poëzie, de liefde en een hoogontwikkeld gevoel
voor ritueel de toon aangeven. Met de nodige spot karakteriseert
ze de hovelingen die haar omringen; fijngevoelig beschrijft ze haar
eigen avontuurtjes, haar teleurstellingen en het verstrijken van de seizoenen.
Ze klinkt vaak vertrouwd en ondeugend en houdt van lijstjes
zoals we die nu ook kunnen maken, maar dan mooier en exotischer:

Dingen waarvan je hart sneller gaat kloppen
– Mussen met jongen
– Een plek voorbijlopen waar kleine kinderen zitten te spelen
– In een Chinese spiegel kijken die wat beslagen is
– Een jonge edelman die halthoudt met zijn koets om iets te vragen
– Je wast je haar, maakt je op en trekt kleren aan die heerlijk geuren
naar wierook. Ook als je ergens zit waar niemand in het bijzonder je
ziet, geeft het je een zalig gevoel vanbinnen
– Op een avond waarop je een bezoeker verwacht, springt je hart al
op door het gekletter van regen en het gerammel van de wind