Toen de zon onderging

Als Machteld samen met haar man Oscar een dochter krijgt, kan ze haar geluk niet op. Het kind groeit op in een liefdevolle, harmonieuze omgeving. Eenmaal volwassen en gesetteld toont haar dochter zich steeds vaker onverklaarbaar boos richting haar moeder.

Machteld vermoedt dat haar dochter last heeft van stress en zoekt naar manieren om haar het leven makkelijker te maken. Ze past op haar kleinkinderen, helpt in het huishouden en ploetert om haar dochter te ontlasten. Wanneer dat alles niet voldoende blijkt te zijn, groeit bij Machteld het besef dat er weleens meer aan de hand kan zijn met Yvette.

Wat volgt is een zoektocht naar informatie, in het bijzonder over een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Voor Machteld beginnen de puzzelstukjes steeds meer in elkaar te passen. Onderwijl wordt het haar onmogelijk gemaakt om te doen wat haar hart haar ingeeft; een liefdevolle moeder en oma zijn.

Rondom ouderverstoting hangt een taboe. Ouders schamen zich vaak en zijn bang om door de buitenwereld te worden bekritiseerd. Ook is er nog nauwelijks onderzoek gedaan naar de achtergronden en oorzaken ervan. Dit boek toont de complexiteit en gevoeligheid rondom dit verdrietige thema.

—
Paula Dukker (1947) schreef eerder ‘Tranen van vergelijking’ en ‘Alle luiken gesloten’.